„Kino według Janusza Nasfetera” w ramach seminarium popularnonaukowego „Polskie kino powojenne: twórcy i filmy” – Warszawa, 12 października 2015 Dziesiąta edycja cyklu wykładów „Z kamerą po PRL-u” kontynuuje próbę przybliżenia wybitnych polskich reżyserów filmowych i ich osiągnięć artystycznych na tle ówczesnej rzeczywistości politycznej, społecznej i kulturowej. Spróbujemy opowiedzieć o bardzo różnych zjawiskach charakterystycznych dla powojennego kina polskiego; zarówno tych, które wprost wynikały z polityki kulturalnej tamtego okresu, jak i tych niezależnych artystycznie. Oprócz arcydzieł polskiego kina, pokazane zostaną także fragmenty filmów o jednoznacznie propagandowym zabarwieniu. Seminarium adresowane jest do nauczycieli historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie, studentów kierunków humanistycznych oraz uczniów szkół ponadgimnazjalnych, z możliwością wykorzystania podczas egzaminu maturalnego z języka polskiego w nowej formule, sprawdzającej umiejętność analizy i interpretacji różnorodnych tekstów kultury, np. filmu. Proponujemy sześć spotkań w cyklu miesięcznym odbywających się od października 2015 r. do marca 2016 r.
Udział w seminarium – jako formie doskonalenia zawodowego – zostanie potwierdzony pisemnie.
Najbliższe spotkanie „Kino według Janusza Nasfetera” odbędzie się 12 października br. (poniedziałek) o godzinie 17.00.
Janusz Nasfeter kojarzony jest przede wszystkim jako twórca kilkunastu filmów o tematyce dziecięcej. Były one czymś więcej niż tylko obserwacjami dorosłego, którego ciekawi świat dzieci, ale nie potrafi znaleźć do niego klucza. Nasfeter wychodził z założenia, że dramaty dzieci są poważne i dlatego tak właśnie trzeba o nich opowiadać, zwłaszcza że dziecko stoi najczęściej na przegranej pozycji. Szlachetne intencje łączyły się niekiedy z przewagą wymiaru dydaktycznego i publicystycznego, co nie zawsze było korzystne dla filmów, zwłaszcza że niektóre z tych, które opowiadały o dzieciach, kierował do dorosłych odbiorców. W pewnym momencie jednak Nasfeter rezygnuje z tej problematyki. Wróci do niej dopiero po latach, opowiadając o niej w nieco inny sposób, dostosowany do przemian społecznych lat 70. Świat dzieci jest dużo bardziej okrutny niż w poprzednich filmach, silniej też osadzony w społecznej rzeczywistości.
Równie ważna była dla niego tematyka wojenna. Łączył ją także z portretami młodych ludzi, stojących na progu dorosłości, ale najciekawszą realizacją była nakręcona w 1967 r. Długa noc, jeden z najmocniejszych filmów poświęconych relacjom polsko-żydowskim w czasie II wojny światowej. Biorąc pod uwagę, że kolaudacja odbyła się tuż po zakończeniu wojny izraelsko-arabskiej, a premiera – po wprowadzeniu zmian – miała mieć miejsce w kwietniu 1968 r., w kontekście ówczesnej antysemickiej polityki i propagandy nie może dziwić, że Długa noc trafiła na wiele lat na półkę.
Pokazane zostaną fragmenty następujących filmów: Małe dramaty (1958), Zbrodniarz i panna (1962), Ranny w lesie (1963), Niekochana (1965), Długa noc (1967), Abel twój brat (1970), Motyle (1972), Nie będę cię kochać (1973), Moja wojna, moja miłość (1975), Królowa pszczół (1977).
Wykład:
prof. dr hab. Piotr Zwierzchowski, historyk filmu (Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy), autor m.in.: Zapomniani bohaterowie. O bohaterach filmowych polskiego socrealizmu, Warszawa 2000; Pęknięty monolit. Konteksty polskiego kina socrealistycznego, Bydgoszcz 2005; Piękny sen pedagoga. Literackie i filmowe portrety świata edukacji, Kraków 2005; Spektakl i ideologia. Szkice o filmowych wyobrażeniach śmierci heroicznej, Kraków 2006; Kino polskie po roku 1989, Bydgoszcz 2007; oraz najnowszej publikacji Kino nowej pamięci. Obraz II wojny światowej w kinie polskim lat 60, Bydgoszcz 2013.
Miejsce spotkań:
Przystanek Historia Centrum Edukacyjne IPN, Warszawa, ul. Marszałkowska 21/25 (obok Trasy Łazienkowskiej).
Koordynator projektu:
Sławomir Stępień, tel. (22) 860-70-50, slawomir.stepien@ipn.gov.pl
Proponowane tematy:
- Aleksander Ścibor-Rylski – 9 listopada 2015
- Barbara Sass – 7 grudnia 2015
- Filip Bajon – 18 stycznia 2016
- Robert Gliński – 22 lutego 2016
- Juliusz Machulski – 21 marca 2016
Wstęp wolny
