Początek każdego roku kalendarzowego to okres karnawału, po staropolsku – mięsopustu, w którym to czasie organizowane są zabawy, tańce i uroczyste bale.
Tradycje karnawału pochodzą jeszcze ze starożytności i mają związek z kultem Izydy oraz Dionizosa, bóstw odpowiadających za płodność i odnawialne siły natury. W kulturze chrześcijańskiej karnawał to huczne pożegnanie z mięsem przed 40-dniowym postem, jaki nadejdzie po środzie popielcowej. Najbardziej znane zabawy karnawałowe odbywają się w Wenecji, gdzie motywem przewodnim są przebrania i maski. W Rio de Janeiro i innych miastach Brazylii w tanecznym korowodzie przy dźwiękach samby bawią się młodzi i starzy. W Kolonii i innych miastach północno-zachodnich Niemiec zbuntowane kobiety obcinają urzędnikom krawaty i w symboliczny sposób przejmują władzę nad miastem. W Nowym Orleanie uliczna maskarada w oparach alkoholu i innych używek porywa tłumy mieszkańców i turystów.
W Polsce okres karnawału, być może ze względu na klimat, to okres zabaw towarzyskich i bali organizowanych we wnętrzach. Niekiedy są to bale maskowe, ale w środowiskach biznesowych na ogół są to eleganckie przyjęcia organizowane przez izby gospodarcze, kluby biznesu i organizacje charytatywne. Taka uroczystość wiąże się z koniecznością dopasowania odpowiedniego stroju. Panowie powinni zrzucić swój codzienny garnitur, który jest strojem roboczym i rozejrzeć się za smokingiem. Panie zaś mogą wreszcie sięgnąć po długą suknię, błyszczące dodatki i bogatą biżuterię.
Smoking to strój wieczorowy, zakładany jedynie po godzinie 18.00 na specjalne okazje galowe i balowe. Smoking zastąpił XIX-wieczny frak, który ma obecnie zastosowanie jedynie podczas uroczystości w krajach o ustroju monarchicznym, jak złożenie listów uwierzytelniających, czy rozdanie nagród Akademii Noblowskiej w Sztokholmie. Pochodzenie smokingu nie jest pewne. Anglicy uważają, że marynarkę tego typu, tj. bez długich pół frakowych, zamówił po raz pierwszy w okolicy 1870 roku król Edward VII jeszcze jako Książę Walii. Amerykanie są przekonani, że smoking wszedł do stroju męskiego za ich sprawą, a w zasadzie grupy amerykańskich dandysów zbierających się wieczorami w Tuxedo Park, prestiżowej miejscowości w okolicy Nowego Yorku. Jedno jest pewne, ten strój od początku nie był strojem oficjalnym, ale luźną wersją stroju wieczorowego przeznaczoną do zabawy. Amerykanie, podkreślając jego nowojorskie pochodzenie do dzisiaj nazywają smoking mianem tuxedo. Brytyjczycy nazywają go dinner jacket lub smoking, ponieważ w swoich pierwszych latach często służył nieformalnym męskim spotkaniom przy cygarze i szklaneczce whisky.
W klasycznym męskim dress code ten rodzaj stroju określamy jako „black tie” i jeśli spotkamy się z takim dopiskiem na zaproszeniu to koniecznie mężczyzna powinien założyć smoking a kobieta długą suknię. Elegancki smoking to tylko czerń i biel. Na smoking składa się wełniana marynarka bez rozcięć, której klapy są obszyte jedwabnym atłasem i spodnie z tego samego materiału z jedwabnymi pojedynczymi lampasami. Do spodni smokingowych nigdy nie zakładamy paska, ale jeśli to wskazane można się wspomóc szelkami. Świetnie sprawdzają się w tańcu. Klapy marynarki mogą być zamknięte na wzór klap frakowych, ale najczęściej spotkamy klapy typu szalowego. Smoking może być zarówno dwurzędowy jak jednorzędowy. Wtedy marynarka posiada tylko jeden guzik, który zapinamy bord-a-bord (brzegi marynarki stykają się, ale nie nachodzą na siebie). Do jednorzędowego smokingu można założyć mocno wyciętą kamizelkę lub coraz bardziej popularny kammerbund czyli pas smokingowy z pięcioma poziomymi plisami. Do tego, oczywiście biała koszula, najlepiej klasyczna, z wykładanym kołnierzykiem i z krytymi guzikami lub zapinana na guziki jubilerskie, które dodają szyku i powinny współgrać ze spinkami do mankietów. Najlepiej prezentują się spinki srebrne z onyksem (czarny kamień) lub macicą perłową. Nieodzownym elementem smokingu jest mucha, jedwabna i ręcznie wiązana, co świadczy o stylu gentlemana, nigdy krawat. Całości dopełniają buty, czarne, gładkie, sznurowane, wypastowane na glanc albo lakierowane bez ozdób, frędzli i perforacji. Mężczyzna w smokingu wygląda elegancko i szykownie, ale w tym stroju ważna jest też postawa stanowcza i pewna siebie.
Na balu mężczyźnie zazwyczaj towarzyszy kobieta ubrana również odpowiednio do okazji. Czyli w długą suknię balową w dowolnym kolorze, do podłogi lub do kostek, żeby zaprezentować swoje najnowsze buty. Na balu kobieta może wreszcie zaszaleć z butami. Mogą to być szpilki na wyższym obcasie, lakierowane i błyszczące. Suknia może posiadać rozcięcia i dekolty oraz ozdoby, a nawet cekiny, co nie byłoby odpowiednie w ubiorze biznesowym. Ogólnie, damski strój balowy pozwala na założenie tego, w czym Pani nie wybrałaby się na co dzień do biura, czy na spotkanie biznesowe. Wszystkie dodatki wręcz powinny zwracać uwagę i wyróżniać ją z tłumu. Kobieta może też założyć bardziej ozdobną i fantazyjną biżuterię. Brylantowe kolczyki, sznury pereł, kolie z kamieniami szlachetnymi są na balu jak najbardziej na miejscu. Do tego torebka „kopertówka” pasująca swoim kolorem do sukni, rękawiczki balowe, szal na ramiona, jeśli są odkryte, kropla wieczorowych perfum i można ruszać na bal…
Paweł Grotowski
foto: Pixabay
Paweł Grotowski
Autor jest byłym pracownikiem KPRM i MSZ, prowadzącym obecnie szkolenia i konsultacje z Etykiety Biznesie i Protokołu Dyplomatycznego dla instytucji publicznych oraz biznesu. Osoby i firmy zainteresowane poznaniem zasad protokołu dyplomatycznego i etykiety w biznesie zapraszamy do kontaktu. www.universaltraining.pl