Krajowa Izba Gospodarcza po przeanalizowaniu treści przedstawionego poselskiego projektu ustawy o zwrocie niektórych wydatków związanych z zakupem odzieży i obuwia dla dzieci stoi na stanowisku, iż projekt wymaga dalszych prac legislacyjnych oraz przeanalizowania wskazanych kwot zwrotu pod kątem realnych wydatków.Projekt zgodnie z zapisem art. 1 reguluje zasady części wydatków poniesionych na zakup odzieży i dodatków odzieżowych dla niemowląt oraz obuwia dziecięcego w związku z podwyższeniem stawek podatku od towarów i usług.
W naszej ocenie projekt budzi szereg wątpliwości.
Uwagi o charakterze ogólnym:
Projekt przewiduje możliwość rekompensaty skutków zmiany stawki VAT na ubranka niemowlęce i na obuwie dziecięce. Od dnia 1 stycznia 2011r. stawka 7% została podwyższona do 8%. Kolejna planowana zmiana to wprowadzenie stawki 23% (stawki podstawowej) na wymienione artykuły. Podwyżka ta jest związana z wykonaniem wyroku Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 października 2010 r.w sprawie C 49/09 mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Trybunał uznał, iż stosując obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej w wysokości 7% w stosunku do dostaw, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia odzieży i dodatków odzieżowych dla niemowląt oraz obuwia dziecięcego, Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie przepisów art. 98 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z jej załącznikiem III. Zarówno orzeczenie Trybunału, jak i przepisy unijne nie określają terminu, w którym Polska jest zobowiązania do podniesienia stawki VAT, jednakże należy mieć na uwadze, że zmiany są nieuniknione i powinny być wprowadzone w rozsądnym terminie.
Uwagi o charakterze szczegółowym:
• Projekt ustawy zawiera niespójne zapisy – art. 3 ust. 4 stanowi, iż dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków jest faktura wystawiona na osobę fizyczną. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 5 uprawniony to osoba fizyczna, która sprawuje opiekę nad dzieckiem lub niemowlęciem jako rodzic, opiekun prawny, faktyczny, który dokonuje wydatków na zakup odzieży i dodatków odzieżowych dla niemowląt oraz obuwia dziecięcego. Mając na uwadze powyższe proponujemy w art. 3 ust. 4 uwzględnić zmianę sformułowania z „faktura wystawiona na osobę fizyczną” na „faktura wystawiona na osobę uprawnioną”.
• W art. 5 ust. 5 pkt. 1 sugerujemy zmianę obecnego zapisu z „aktu urodzenia” na „odpis skrócony aktu urodzenia”. Odpisy skrócone stanowią w praktyce najczęściej używaną formę dokumentu.
• Obecny zapis art. 5 ust. 2 rodzi szereg wątpliwości ( „ jeżeli uprawniony pozostaje w związku małżeńskim, wniosek może być złożony wspólnie z małżonkiem lub odrębnie przez każdego z małżonków”) bowiem należy mieć na uwadze sytuację kiedy uprawnieni rodzice posiadają różne adresy zamieszkania i każde z nich składa wniosek w swoim miejscu zamieszkania. Projekt nie przewiduje możliwości kontroli powyższej sytuacji.
• W art. 6 ust. 3 zawarto nieprecyzyjny zapis „jeżeli prawidłowość złożonego przez uprawnionego wniosku (…) nie budzi wątpliwości, wójt burmistrz, prezydent miasta dokonuje zwrotu kwoty wykazanej we wniosku bez wydania decyzji”. W naszej ocenie decyzja powinna być wystawiana dla wszystkich wniosków, gdyż decyzja będzie podstawą do wypłaty i do ewentualnych odwołań. Sformułowanie „nie budzi wątpliwości” jest nieprecyzyjne i nie wskazuje w jaki sposób oraz kto jest uprawniony do badania zaistniałych wątpliwości.
• Zapis art. 7 ust. 2 „wójt, burmistrz, prezydent miasta zwrot wydatków realizuje jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej „ rodzi pytanie o interpretację zapisu, tzn. czy zwrot wydatków odnosi się również do obsługi zadania zleconego.
• Wysokość zwrotu świadczeń została ustalona w art. 3 ust. 6 . Uzasadnienie do projektu niestety nie zawiera informacji wyjaśniającej, czy limit zwrotu jest oparty na realnych wydatkach.
Koszt wprowadzenia ustawy jak wynika z treści uzasadnienia wnioskodawcy szacują maksymalnie na ok. 750 mln zł. W ocenie Krajowej Izby Gospodarczej przedstawiony projekt ustawy zawiera jedynie rozwiązania doraźne generujące konieczność ponoszenia z budżetu państwa dodatkowych kosztów na obsługę zadania. Polska powinna wziąć pod uwagę możliwość rozpoczęcia trudnych rozmów o wprowadzeniu do unijnej dyrektywy o VAT obniżonej stawki na ubrania niemowlęce i buty dziecięce. Polska podnosiła argument obrony przed Trybunałem, iż „stosowanie obniżonej stawki podatku VAT do spornych towarów ma na celu stymulowanie przyrostu naturalnego w Polsce i przyczynia się do przyspieszenia tempa wzrostu gospodarczego w duchu strategii lizbońskiej”. Trybunał w wyroku z dnia 28 października 2010 r. sprawie C 49/09 stwierdził w przedmiocie skargi, że „taki argument natury społeczno- politycznej wprawdzie może ewentualnie uzasadniać wprowadzenie przez Radę Unii Europejskiej odstępstwa w drodze zmiany dyrektywy 2006/112, jednakże z prawnego punktu widzenia w ramach niniejszej skargi o uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego nie może uzasadniać naruszenia przez to państwo członkowskie przepisów art. 98 ust. 2 dyrektywy 2006/112”. Inne kraje członkowskie stosują stawkę obniżoną, przykładu – w Wielkiej Brytanii stawka na odzież dla dzieci wynosi 0%, a w Luksemburgu 3%.
źródło: www.kig.pl
