Opinia KIG do komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych

Krajowa Izba Gospodarcza po przeanalizowaniu treści komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych stwierdza, iż projekt dotyczy zmiany w artykułach 90 i 91 ustawy – Prawo zamówień publicznych (dalej: Pzp), zmiany dotyczą:
– obowiązku przyjęcia w ofercie kosztów pracy nie niższych niż wynikających z minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów,
– przeniesienia na wykonawcę ciężaru udowodnienia, iż przedstawiona przez niego oferta nie zawiera ceny rażąco niskiej,
– w przypadku, jeżeli jedynym kryterium oceny oferty jest cena – zobowiązanie zamawiającego do wykazania w protokole postępowania, że zastosowanie innych kryteriów nie przyczyni się do zmniejszenia wydatków ze środków publicznych ponoszonych w całym okresie korzystania z przedmiotu zamówienia.

W ocenie KIG celem zmian w Prawie zamówień publicznych powinno być zapewnienie realizacji w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego zasad celowego, oszczędnego i efektywnego wydatkowania środków przeznaczonych na finansowanie zamówienia. Zaproponowane w projekcie zmiany w naszej ocenie z praktycznego punktu widzenia są niewystarczające. Nie ulega wątpliwości, iż odnośnie przyjmowania kryterium oceny ofert problemem jest praktyka zamawiających, która powinna ulec zmianie. Wskazać bowiem należy, iż na gruncie obecnych obecne zapisów ustawy Pzp art. 91. ust. 1 i  ust. 2 zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Kryteriami oceny ofert są cena albo cena i inne kryteria odnoszące się do przedmiotu zamówienia, w szczególności jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, zastosowanie najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, koszty eksploatacji, serwis oraz termin wykonania zamówienia. Zatem obecnie istnieje możliwość zastosowania innych kryteriów oceny ofert (obok ceny)  jak np. terminu zakończenia inwestycji, długość gwarancji, długość i rodzaj serwisu posprzedażowego.

KIG pragnie przede wszystkim zwrócić uwagę na jeden z początkowych przepisów ustawy Pzp, który odbiegając od brzmienia dyrektyw powoduje zamiast racjonalnego wydatkowania środków kupowanie za najniższa cenę. Przepis ten dotyczy ustawowej definicji najkorzystniejszej oferty, odmiennej definicji oferty najkorzystniejszej ekonomicznie z dyrektyw unijnych i wynikających z tego skutków dla jakości zamówień pozyskiwanych w oparciu o oba te przepisy. W ustawie Pzp przez najkorzystniejszą ofertę – należy rozumieć ofertę, która przedstawia najkorzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego, albo ofertę z najniższą ceną, a w przypadku zamówień publicznych w zakresie działalności twórczej lub naukowej, których przedmiotu nie można z góry opisać w sposób jednoznaczny i wyczerpujący – ofertę, która przedstawia najkorzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego. W dyrektywie 2004/18 /WE w preambule  pkt (46) stwierdza się, że: „Zamówienia powinny być udzielane na podstawie obiektywnych kryteriów, zapewniających zgodność z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania oraz gwarantujących, że oferty są oceniane w warunkach efektywnej konkurencji. A zatem, należy dopuszczać stosowanie tylko dwóch kryteriów udzielania zamówień: „najniższej ceny” i „oferty najkorzystniejszej ekonomicznie.” (..) I dalej: „W przypadku gdy instytucje zamawiające udzielają zamówienia na podstawie kryterium oferty najkorzystniejszej ekonomicznie, dokonują one oceny ofert w celu wyłonienia oferty prezentującej najlepszą relację jakości do ceny. W tym celu, określają one kryteria ekonomiczne i jakościowe, które, potraktowane łącznie, muszą umożliwić wyłonienie najkorzystniejszej ekonomicznie oferty dla instytucji zamawiającej. Określenie tych kryteriów uzależnione jest od przedmiotu zamówienia, gdyż muszą one umożliwić ocenę poziomu wykonania przedstawionego w każdej ofercie w świetle przedmiotu zamówienia, zdefiniowanego w specyfikacjach technicznych, oraz na ocenę relacji jakości do ceny każdej z ofert.” Dyrektywa wskazuje zamawiającym na potrzebę efektywnego wydatkowania środków, na każdorazowe badanie relacji jakości do ceny, przepis polski nie oddaje istoty wskazówek z dyrektyw i nie przyczynia się do poprawy racjonalności wydatków. Dlatego też proponujemy wprowadzenie do Pzp definicji oferty najkorzystniejszej.

Podsumowując, powyższe należy mieć na uwadze, iż dyrektywy unijne odnoszące się do problematyki zamówień publicznych umożliwiają zastosowanie rozwiązań ukierunkowanych na jakość dzięki opcji udzielania zamówień na podstawie oferty najkorzystniejszej ekonomicznie. Zamawiający musi jedynie mieć na uwadze opłacalność danego zamówienia, a nie jedynie cenę. W istniejącym stanie prawnym zatem konieczna jest zmiana praktyki zamawiających.

źródło: www.kig.pl


Silk Road Poland