“Rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel”
Cyprian Kamil Norwid
Portret Chopina – Eugene DelacroixFryderyk Chopin był przez pierwszą połowę swego 39-letniego życia związany z Warszawą. Tu się wychowywał, wykształcił i tutaj spoczęło jego serce.
Urodził się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli. W księdze parafialnej kościoła w Brochowie, gdzie został ochrzczony, jest wpisana data 22 lutego. Za 1 marca przemawia jednak fakt, że tego dnia matka składała mu życzenia urodzinowe, a ona przecież wiedziała najlepiej, kiedy urodziła syna.
Jesienią 1810 roku rodzina Chopinów przeniosła się na stałe do Warszawy. Przeprowadzka do stolicy wiązała się z objęciem przez ojca Fryderyka posady nauczyciela języka francuskiego w Liceum Warszawskim.
Tak wspomina dom Chopinów Józefa z Wodzińskich Kościelska, siostra Marii Wodzińskiej, z którą Chopin był zaręczony:
„Dom (…) był czysto polski, dzięki pani Justynie Chopin, Krzyżanowskiej z domu. Mikołaj Chopin, choć był Francuzem, jednak po polsku mówił bardzo poprawnie, nadzwyczaj gramatycznie, choć naturalnie z akcentem francuskim, którego nie zatracił nigdy. (…) Prócz Fryderyka, który już wtedy był mistrzem w grze na fortepianie, również jego starsza siostra Ludwika (…) prześlicznie grała na tym instrumencie”.
Chopin rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku sześciu lat. Jego pierwszym nauczycielem był pianista i kompozytor Wojciech Żywny, który szybko zorientował się, że ma do czynienia z wyjątkowym talentem. Fryderyk próbował komponować jeszcze przed ukończeniem ósmego roku życia. Jako cudowne dziecko występował w salonach warszawskiej arystokracji i podczas koncertów dobroczynnych.
Po ukończeniu Liceum Warszawskiego w 1826 roku, Fryderyk Chopin wstąpił do Szkoły Głównej Muzyki w Warszawie, do klasy kompozycji Józefa Elsnera. Na jego dyplomie, w rubryce ocena, Elsner wpisał: “szczególna zdatność, geniusz muzyczny”.
Ostatni raz Chopin zagrał w Warszawie w październiku 1830 roku; koncert odbył się w Teatrze Narodowym.
2 listopada 1830 roku udał się do Wiednia. Tam zastała go wiadomość o wybuchu powstania listopadowego w Polsce. Za namową rodziny, ze względu na swoje wątłe zdrowie pozostał w Wiedniu. Jesienią 1831 roku wyjechał do Paryża, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł 17 października 1849 roku. Pochowano go na paryskim cmentarzu Père Lachaise, a serce, zgodnie z jego wolą wróciło do Warszawy i spoczęło w kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.
www.um.warszawa.pl
