Wymiana poglądów z dyrektorem wykonawczym Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) Dr Bernhardem Urlem na temat ostatnich i bieżących działań EFSA dotyczących sektora rolnictwa.
Pierwszym punktem posiedzenia AGRI w dniu 11 kwietnia 2017 była wymiana poglądów z Bernhardem Urlem, który jest Dyrektorem Zarządzającym EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności). Ten wysokiego szczebla przedstawiciel EFSA został zaproszony do wzięcia udziału w posiedzeniu Komisji Rolnictwa Parlamentu Europejskiego, aby poinformować posłów na temat zadań i działań EFSA.
EFSA jest organem finansowanym przez Unię Europejską i została powołana do życia na mocy Rozporządzenia 178/2002, które określiło również ogólne zasady i wymogi prawa żywnościowego. EFSA jest cennym źródłem opinii naukowych i informacji o zagrożeniach związanych z łańcuchem żywnościowym. Funkcjonuje niezależnie od ustawodawstwa europejskiego i instytucji wykonawczych (Komisji, Rady, Parlamentu) oraz państw członkowskich UE. Należy zwrócić uwagę na to, że w ramach europejskiego systemu bezpieczeństwa żywności ustanowionego Rozporządzeniem 178/2002, odpowiedzialność za ocenę ryzyka (naukową) oraz zarządzenie ryzykiem (polityka), są odrębne. EFSA odpowiedzialna jest za naukową ocenę ryzyka. Szczególnie interesującym jest również to, że prace EFSA podejmowane są w odpowiedzi na prośby o opinie naukowe ze strony Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego oraz państw członkowskich UE.
Dyrektor Url zwrócił uwagę na pokrewieństwo zagadnień, jakimi zajmują się EFSA i Komisja Rolnictwa Parlamentu Europejskiego (pasze, żywność, dobrostan zwierząt). Mówił również o konieczności budowania dobrej renomy instytucji europejskich, aby obywatele mogli mieć do nich zaufanie. W przypadku EFSA chodzi o wiarę w wyniki badań naukowych, które bezpośrednio przekładają się komfort i bezpieczeństwo konsumentów. Trzeba również zachowywać ciągłą czujność w odniesieniu do globalnej wymiany handlowej i udoskonalać ocenę ryzyka. Debata z udziałem posłów dotyczyła w sporej mierze wiarygodności badań, prezentowanych wyników oraz możliwości walki z kryzysami z obszaru żywności i sektora rolno-spożywczego.
„Konsekwencje polityki przeciwdziałania zmianie klimatu dla rolnictwa UE. Działania następcze po COP21 – konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu w Paryżu” – prezentacja przygotowana przez Kaley Hart & Bena Allena, IEEP (Zjednoczone Królestwo). Badanie zamówione przez komisję AGRI, zlecone i zarządzane przez Departament Tematyczny
W ramach posiedzenia Komisji Rolnictwa Parlamentu Europejskiego (AGRI) miała miejsce prezentacja zamówionego przez AGRI badania, pt.: „Konsekwencje polityki przeciwdziałania zmianie klimatu dla rolnictwa UE. Działania następcze po COP21 – konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu w Paryżu”.
Celem badania jest określenie globalnego kontekstu dla unijnych działań klimatycznych oraz tego, jak zmieniały się one w czasie, z położeniem szczególnego nacisku na sposób, w jaki rolnictwo UE było traktowane, i dotknięte w zakresie polityki klimatycznej w okresie poprzedzającym paryską konferencję klimatyczną z grudnia 2015 (COP21). Ma również za zadanie dokonać przeglądu implikacji płynących z COP21 dla sektora rolnictwa oraz niedawnych unijnych propozycji w zakresie polityki klimatycznej do roku 2030.
Badanie przygląda się w sposób szczególny roli Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) we wspieraniu działań klimatycznych w sektorze rolnym i rozważa to, jak WPR może ewoluować w okresie po 2020 aby wspierać sektor rolnictwa w zmniejszaniu emisji gazów cieplarnianych i dostosowywaniu się do zmian klimatycznych. W posiedzeniu wzięła udział dwójka ekspertów: Kaley Hart i Ben Allen z Instytutu ds. Polityki Środowiskowej (Wielka Brytania). Wpierw glos zabrali eksperci, po czym rozpoczęła się debata z udziałem posłów.
Eksperci mówili o wzajemnym wpływie klimatu na rolnictwo i odwrotnie, kwestiach związanych z wykorzystaniem paliw kopalnych, potencjale w łagodzeniu zmian klimatycznych przy zastosowaniu nowoczesnych rozwiązań. Przypomniano, że 38% emisji z rolnictwa związanych jest z zarządzaniem glebami. Rolnictwo to piąty sektor, jeśli chodzi o generowanie emisji, a na szczycie listy znajduje się chociażby transport, energetyka, mieszkalnictwo. W przyszłości przewiduje się, że rolnictwo będzie generować więcej emisji.
Eksperci mówili również o okresie po 2020. Istnieją porozumienia o wykorzystaniu gleb, dzieleniu się obciążeniami, które stanowią ważny element przy tworzeniu planów na okres do roku 2030. Ważna będzie elastyczność w egzekwowaniu już obowiązujących oraz przyszłych porozumień w obszarze klimatu. Jeśli emisje mają się zwiększać, trzeba zatem równolegle zwiększyć pochłanianie.
Eksperci zwracali również uwagę, na znaczne zmiany, jakim podlegała WPR podczas jej kolejnych reform. Podkreślano, że w WRF istnieje możliwość alokacji pewnych kwot na ochronę klimatu i część tych środków została w WPR na ten cel przeznaczona. Sekwestracja dwutlenku węgla i utrzymywanie użytków zielonych, stanowić mogą jedne z kluczowych działań w obszarze przeciwdziałania zmianom klimatycznym. Wszelkie wprowadzane w ramach WPR działania powinny jednak być tak skonstruowane, aby zachęcać do realizowania pewnych działań, a nie unikania ich.
Określanie zasad udostępniania na rynku produktów nawozowych z oznakowaniem CE
Posiedzenie Komisji Rolnictwa Parlamentu Europejskiego w dniu 12 kwietnia 2017 rozpoczęło się od posiedzenia poświęconego rozpatrzeniu 515 poprawek złożonych przez posłów AGRI w stosunku do projektu opinii Jana Huitemy w sprawie produktów nawozowych z oznakowaniem CE. Jest to bardzo ważne dossier, w które zaangażowane są cztery komisje: wiodąca komisja IMCO (Rynek Wewnętrzny), a AGRI (Rolnictwo) i ENVI (Środowisko, Bezpieczeństwo Żywności, Zdrowie Publiczne) zostały wyznaczone jako komisje zaangażowane. IMCO otrzymała liczne wyłączne kompetencje w odniesieniu do kilki artykułów i motywów, a ENVI wyłączne kompetencje w kontekście szeregu zanieczyszczeń w Załączniku I, w tym zawartości kadmu w produktach nawozowych.
W trakcie dyskusji nad proponowanymi rozwiązaniami spornych kwestii, posłowie zwracali uwagę na liczne aspekty środowiskowe, rynkowe, handlowe oraz wpływ różnego rodzaju zmian dla małych i średnich przedsiębiorstw. Nie jest do dossier proste a jego implikacje są bardzo rozległe. Dla rolnictwa celem jest rozsądne wykorzystanie nawozów, żeby produkować żywność i dbać środowisko. Należy zachęcać również do naturalnych praktyk, które również chronią rośliny przed niektórymi zagrożeniami.
Konieczne jest również znalezienie pewnej równowagi między potrzebami rolników oraz stanowiskiem sektora nawozowego. Sektor musi realizować prawo, ale zgodnie z dostarczanymi przez sektor danymi, jedynym krajem, który może dostarczać nawozy o akceptowalnym, w świetle planowanych ograniczeń, poziomie kadmu, jest Rosja. Jest to zatem kwestia delikatna, która wymaga osiągnięcia pewnego rodzaju porozumienia w oparciu o aktualne i bezstronne dane, widać bowiem, że przenikają się w tym przypadku zagadnienia natury gospodarczej, politycznej, rolniczej i środowiskowej.
źródło: siekierski.pl
